Voor meer informatie kies uit de volgende links:
Hier wordt gebruik gemaakt van de kennis en technieken uit de psychologie van mens, paard en leerprocessen om de hippisch training te bevorderen. Zoals al eerder in andere taken van de topsport heeft in de laatste jaren de sport-psychologie ook ingang gevonden in de hippische sport, waar men zich bezig houdt met de mentale begeleiding van topsporters. Bij het paardrijden wordt bij het trainingsproces ook rekening gehouden met de driehoek trainer/ruiter/paard. Thema’s uit de hippische sport psychologie zijn: de communicatie trainer/ruiter en ruiter/paard. , mentaal trainen, randvoorwaarden voor een optimaal training, het trainingsproces zelf, motivatie van ruiter en paard, toepassing van trainingstechnieken op maat gemaakt voor de specifieke combinatie, wedstrijdvoorbereiding en begeleiding enz
De hippische sportpsychologie beoogt het training van paard en ruiter door gebruik van psychologische kennis van de leerprocessen van mens en paard en hun onderlinge samenwerking effectiever te laten worden. Zoals bij andere sporten kan de psychomotore, uitermate complexe taak paardrijden beter vermiddelt en met meer plezier voor ruiter en paard uitgeoefend worden indien met een aantal principes rekening gehouden wordt en gebruik gemaakt wordt van aangereikte handvaten Iets wat toptrainers trouwens al lang doen, en wat in andere eveneens olympische sporten al lang de gewoonte is. Houding, Communicatie, Lichaamsschema en Trainingsleer alsmede begeleiding bij wedstrijdopbouw en wedstrijdstress en angst zijn mogelijke thema’s waarin hulp en ondersteuning kunnen bieden.
HippoCampus wil helpen beginnende maar ook gevorderde ruiters en instructeurs met een effectieve methode kennis te laten maken, om de basis van het samenspel van technische vaardigheden, begrijp en gevoel gemakkelijk en zonder misverstanden te kunnen verwerven, aandachtspunten bij te spijkeren en tot een beter begrijp en wat handvaten te kunnen komen hoe je je paard tot je “danspartner” kan maken.
Want om lekker te leren paardrijden moet je het hebben van een samenspel van je zintuigen, van lichaam en geest. Pas vanuit een combinatie uit begrijpen waarom het zo moet, het aanvoelen hoe het moet en het snappen wat er gedaan moet worden kan een ruiter zich ontwikkelen tot een zelfstandig denkende ruiter, die instaat is voor alles, wat van zijn paard komt open te staan en iets zinvols mee te doen.
Omdat het naast het leren uitvoeren van ingewikkelde en zeer fijn op elkaar afgestemde lichamelijke bewegingsschemata ook nog gaat om het communiceren met een levend wezen, zijn er tijdens het leren paardrijden veel struikelblokken en mogelijkheden voor misverstanden weggelegd. Dat sommige ruiters jarenlang kunnen tobben met de juiste manier van zitten en hulpengeving heeft vaak zijn oorzaak erin, dat tijdens het basisleerproces een aantal misverstanden niet werden onderkend en dat niet systematisch en methodisch in op elkaar opbouwende stappen gewerkt werd tijdens het aanleren. Veel in principe getalenteerde ruiters zijn daardoor niet instaat hun paard optimaal te kunnen ondersteunen in de gezamenlijke training als combinatie.
In principe is de “klassieke aanpak” zoals heden nog gepraktiseerd in de Spaanse Rijschool van aan de basis veel investeren in een goede onafhankelijke zit en hulpengeving nog steeds de meest succsesvolle. Vandaag hebben wij, in aanvulling op deze principes, uit de hippische sportpsychologie, de sportfysiologie en de trainingsleer veel inzichten en technieken aangereikt gekregen, die het ons mogelijk maken, het leerproces veel duidelijker en effectiever te laten verlopen.
Dr. Ulrike Thiel is zelf nooit een echt “ruitertalent” geweest, die “via haar ruggenmerg” heeft kunnen rijden. Ze heeft in de loop van de jaren heel wat verschillende (goede en minder goede) instructie gehad, veel gelezen en is via vallen en opstaan uiteindelijk een- voor haar gevoel - passabele ruiter en goede instructeur geworden. De ervaring van het zelf zoeken van een weg, de ervaringen met verschillende instructiemethodes en haar beroepsmatige achtergrond samen hebben over de jaren heen geleid tot de ontwikkeling van een methode om haar leerlingen op een boeiende manier te helpen tot beter begrijp, beter gevoel en betere samenwerking met hun paarden. Ze heeft daarbij de ervaring gemaakt dat veel ruiters gewoon “opgegroeid” waren met misverstanden en dat soms kleinigheden “tussen de oren” of aan hun lichaamsschema ze weerhielden, om tot de nagestreefde harmonie met hun paard te kunnen komen. Dit leidt vaak tot frustratie voor ruiter en paard en soms zelf tot opgave van de paardensport. En dit is zonde en niet nodig.
Bij de op HippoCampus gebruikte methode blijft het klassieke streven naar een optimale ontwikkeling van het paard gezien zijn natuurlijke eigenschappen steeds het doel. Dit is alleen te bereiken door een zeer correcte basis van zit, hulpengeving en systematisch training, waardoor gewaarborgd is, dat het paard door de ruiter ook daadwerkelijk in zijn bewegingen ondersteund en niet gehinderd wordt. Deze klassieke achtergrond wordt aangevuld met moderne “psychomotore” leertechnieken. Het doel is te komen tot een harmonie, die op elk niveau te beleven valt: voor de sportieve ruiter, de wedstrijdruiter maar ook de recreatieruiter, die wel de ambitie heeft, om zijn paard optimaal te kunnen begeleiden, zodat hij zo lang mogelijk samen met hem met plezier en veilig kan genieten van zijn hobby.
Het lichamelijke deel van het leren paardrijden is voor een beginnend ruiter een zeer complexe aangelegenheid. Dat komt omdat hij een veelheid aan bewegingen moet leren voelen en daarbij zelf al zijn spieren afzonderlijk en verschillend van elkaar moet leren ontspannen en aanspannen. En dan praten we nog niet eens over de psychische belasting van het leren paardrijden.
Bij het samen met je paard een goede combinatie vormen komt naast de technische kant ook veel begrijp voor de manier van leren van het paard, zijn physieke en psychische mogelijkheden en grenzen mee aan de pas. Verbetering van de relatie en doelgericht stapsgewijs vanuit de basis verder werken met afwisseling en genot van de beweging en steeds betere harmonie is hier het doel.
Voor de sportief georiënteerde ruiter biedt HippoCampus de sportfysiologische en -psychologische kennis om samen met zijn paard tot aan de grenzen en mischien daar overheen te gaan, zonder het oog te verliezen voor plezier en motivatie. Opbouwend op een goede basis en een onafhankelijke zit wordt het training prestatiegericht begeleidt. Ook technieken als mentaal trainen en het puntjes op de i zetten tijdens een wedstrijd komen hier aan de pas. ga naar www. hippocampus-nl.com
Voor instructeurs, die meestal de technische kant van het rijden bijna automatisch goed onder de knieën hebben, biedt dit boek de juiste aanvulling vanuit het didactisch oogpunt. Verder helpt het, om zich beter te kunnen verplaatsen in een leerling, die de praktische rijervaring en dat gevoel nog niet heeft, dat hij zelf “uit zijn ruggenmerg” kent en herkent zonder erover na te hoeven denken.
Biedt HippoCampus op basis van sportpsychologische en therapeutische deskundigheid hulp bij
 | angst- en spanningsproblemen |
| zitverbetering |
| correctie lichaamsschema |
| relatieverbetering ruiter-paard |
| motivatiehulp voor vastgedraaide ruiters en/of paarden |
|  |
Voor meer informatie kies uit de volgende links: