|
 
 
|
La Gomera,
|
|
|
|
|
La Gomera is
een klein eiland, hemelsbreed nauwelijks 25 km, dichtbij Tenerife. Het is dun bevolkt en
ligt nog vrij van de grote toeristenstromen; toch is het zeer bergachtige eiland niet
minder mooi. Het wordt gekenmerkt door diep uitgesleten valleien, die allen beginnen in
het hart van het eiland. In dit hart vindt men de ware schat van La Gomera, het nationale
park van Garajonay. Dit is het best bewaarde laurierbos op aarde. Het is eigenlijk een
subtropisch nevelwoud met dik bemoste bomen, koningsvarens en waar tal van beekjes
stromen...
|
*****
|
| 
|
 |
| |
|
| Oppervlakte: |
373 km²; |
| Grootste
oost-westdiameter: |
25 km; |
| Grootste
noord-zuiddiameter: |
22 km; |
| Hoogste punt: |
1487 m, de berg Garajonay
in |
|
het nationale park; |
| Gemiddelde
temperaturen |
20,3º C. (januari t/m
februari) |
|
|
26,8º C. (juli t/m
september) |
| Gemidd. jaarlijkse
neerslag: |
450 mm in het noorden; |
|
800 mm in het hoger
gelegen |
|
centrale nevelwoud; |
|
200 mm in het zuiden; |
| Aantal inwoners: |
16.800; |
| Bevolkingsdichtheid: |
43 inwoners
p/km² |
|
(Nederland: 445 inwoners
p/km²) |
| *****
|
| GOMERA'S GROENE NOORDEN |
1. 
2100 inwoners |
| Wanneer men het dorp Hermigua nadert, staat er langs de weg een
bord met het opschrift: "Welkom in Hermigua, waar we het beste klimaat van de wereld
hebben!". Nu is dit misschien moeilijk vast te stellen. Toch ervaart men bij een
langer verblijf dat bij normale activiteiten buiten, de temperatuur werkelijk ideaal is;
en vooral ook gelijkmatig over het hele jaar verdeeld. En ondanks dat Hermigua optimaal
profiteert van het condensvocht uit de wolken van de passaatstroming, regent het er
relatief weinig en is er nauwelijks wind. Het is in feite door zijn exakte oriëntering,
d.w.z. met diep uitgesleten dalketens direkt op de passaatrichting, dat Hermigua tot de
waterrijkste gemeente van Gomera maakt. Vele frisgroene, langs de hellingen aangelegde
landbouwterrassen onderstrepen dit. |
|
 |
 |
Hermigua is eigenlijk een langgerekt hoofddal met enkele
zijdalen. De dalbodem is als een slingerende groene rivier een aaneenschakeling van
bananenplantages, terwijl langs de hellingen vele kleine gehuchten aangeplakt liggen met
witte huisjes. Naast bananen, groeien er ook avocados, mangos, papayas, perziken en
citrusvruchten. Vele bewoners cultiveren er z'n eigen huiswijntje die wel wat op sherry
lijkt.
Door de dalen stromen verscheidene beekjes die hun oorsprong hebben in een veel hoger
gelegen nevelwoud, dat uniek is in de wereld.
Dit woud, voor het merendeel nationaal park, is het grootste, best bewaarde laurierbos in
zijn soort. Gelegen in het hart van Gomera, is het als zijn voornaamste trekpleister (te
voet) goed toegankelijk. Hier, al wandelend over avontuurlijke paden, onder met
baardmossen beklede takken door, of langs stroomversnellingen in een beek, ondergaat men
er de mystieke sfeer van een heus oerwoud!
|
|
En, eenmaal
voorbij dit park, de route verder afdalend tussen
wijnranken en maïsakkers door naar
Hermigua, kan men eigenlijk alleen nog maar ondergaan wat
dit dorp wil zijn: de symbiose van agrarische bedrijvigheid en
landelijk toerisme... |
2. 
1000 inwoners
|
Een paar kilometer voorbij Hermigua ligt het dal van Agulo.
''Dal'' is eigenlijk niet het juiste woord. Agulo ligt eigenlijk op een enorme schijf, dat
ooit afgebroken is van het bergmassief en zo'n 300m naar beneden gezakt is. De hoge
halfronde rotswand die dominerend om Agulo heen ligt, getuigt nog van het enorme geweld
wat hier heeft plaatsgevonden. Ook als dorp gaat de gelijkenis niet op met Hermigua. Op
drie kleine heuvels liggen drie kernen met smalle straatjes, steegjes en huizen zó dicht
op elkaar, dat Agulo eerder aan een stadje doet denken.
|
| De
vruchtbare akkers die rondom de kernen liggen, maken met hun afwisseling van groenten en
vruchtbomen, alles tot een pittoresk schilderij. Als dan nog in de winter het water van de
beek over de rotswand naar beneden stort, is het plaatje compleet... |
 |
| Het bovendal van Agulo doet veel lieflijker aan. Hier liggen twee
verstilde gehuchten bijna vergeten aan de bosrand: La Palmita en Meriga. Het
bezoekerscentrum van het nationale park, boven La Palmita, biedt een mooi uitzicht op dit
dal en ook dat van Las Rosas, een dorpje aan de voet van Gomera's grootste stuwdam. |
| 3. 
2500 inwoners
|
Voorbij Las Rosas gaat de
noordroute verder met vele bochten hoog boven de zee. Men passeert o.a. Tamargada, het
meest authentieke dorp van de Canarische eilanden. Hier, tussen een woud van dadelpalmen,
liggen oude boeren huisjes elk in de typische langgerekte vorm, om zo de weinige ruimte op
de stijle hellingen beter te kunnen benutten. Als men verder rijdt en de enorme rots Roque
Cano passeert, zien we onder ons het stadje Vallehermoso.
|
 |
Als
middelpunt van tal van valleien die stervormig op het stadje
uitkomen, heeft Vallehermoso daardoor veel meer een centrumfunctie.
Dit vindt zijn weerslag in een levendige nijverheid; van groenten,
wijnen, tot handgemaakte souvenirs. (aardewerk van El Cercado,
mandvlechtwerk van Tazo en palmenhoning van Alojera). |
Op de
dalbodems buiten het stadje, verbouwd men naast groenten ook vele fruitsoorten, zoals
appels, peren, pruimen, abrikozen, en citrusvruchten. Vallehermoso is het begin- of
eindpunt van mooie wandelroutes; zoals naar het nationale park met zijn bronnen bij Epina,
of in het zuiden naar de imposante tafelberg La Fortaleza. De
gemeente van Vallehermoso is héél bewust bezig aan de stimulering van het
‘’andere’’ toerisme. Diverse objecten die op het punt van gereedkomen
staan, passen allemaal prima in dit concept.
Deze zijn: |
1. een kunstnijverheidscentrum;
2. een wijnmakerij en -proeverij;
3. een botanische tuin;
4. een natuurzwembad.
|
*****
|
|
|
