| Jedan od najistaknutijuh prvaka kalmičke zajednice
u Beogradu svako je bio i dr. Erdne Nikolajev.
Posle poraza belih armija 1920. emigrirao je u Tursku gde 1921. ulazi u rukovodstvo Budističkog saveta. 
Kao i većina kalmičkih intelektualaca, i on se iz Carigrada seli u Prag, gde sa ostalim školovanim Kalmicima učestvuje u osnivanju "Kalmičke komisije kulturnih radnika" 1923. godine. U Pragu je završio studije filozofije a decembra 1929. godine je doktorirao na Karlovom univerzitetu - bio je prvi Kalmik doktor filozofije. U Beograd je došao početkom 1932. godine kada se i zapošljava kao činovnik-dnevničar u Opštini grada Beograd. Od 1934-1944. je bio predsednik kalmičke kolonije u Beogradu. Sarađivao je u svim kalmičkim publikacijama koje su izlazile u Pragu i Parizu. U Beogradu se pored predavanja budističke veronauke, ruskog i kalmičkog jezika malim Kalmicima bavio i jednim poslom veoma značajnim za Kalmike. Naime, o Kalmicima se do početka tridesetih godina izuzetno malo i retko pisalo u tadašnjoj štampi, a i to je bilo bez ikakvog reda i plana. Dolaskom dr. Nikolajeva nastupa preokret, jer on uspostavlja spone između Kalmika i javnosti. Pred svaki važniji događaj u kalmičkoj sredini on o tome obaveštava značajnije listove u Beogradu, a mladim i neobaveštenim novinarima koje redakcije šalju da izveste o događaju on služi kao pomagač i tumač kalmičke istorije, kulture, običaja i budističke vere. U jugoslovenskoj periodici je objavio rad o Tomasu Masariku ("Narodna odbrana", br.44, 30.9.1932) i jedan kraći esej, studiju o Kalmicima. ("Kalmici, njihova istorija, kultura i umetnost", Beograd, Život i rad, knj. XIX, sv. 119, str. 909-915). |